Hayranlık

      Tv’de, kanser iddiasından dolayı hastanede kimseyle görüştürülmeyen liderinin yakında koltuğuna döneceği müjdesini veren kişi çok sevinçliydi. Liderine hayran olduğu her halinde belli bu zatın ağzından “Zaten onun olmadığı bir dünyada insanlık son umudunu da yitirmiş olacaktı” sözünü söylerken gözünden akan yaşlar kameralardan kaçmadı Gönülden söylendiği belli duygu yüklü ve bir hayli etkileyici bu söz bana bayağı tanıdık gelmişti. Uzun zamandır hiçbir sohbetten ve vaazdan almadığım bu bildik tat, zihnimi gençlik günlerime döndürdü…

          Lise yıllarımda Cuma namazlarını Sultanahmet camiinde kılmaya çalışırdım. Zira hutbeyi veren Gönenli Mehmet Efendi ne zaman Resulullah’tan(sav) bahsetse sözler boğazında düğümlenir ve ağlamaklı bir sesle hadisi naklederdi. Bu, duyduğumda ne olduğunu ayır edemediğim sözler nakledilmesindeki büyük bir saygı ve hayranlıktan dolayı efendimize karşı içimde tarifi imkânsız lezzetler oluştururdu. Hutbede Resulullah’ın(sav) sözlerinin içten aktarımını işiten cemaat ise derlenip toparlanır ve gizli gizli gözyaşı dökerdi…

Ahmet hocamın ömrünün son günlerinde Pazar günleri başlattığı Buhari okuma dersleri öncesindeki hâli de görülmeye değerdi. Sanki Buhari ile diğer odada görüşmüş ve ondan aldığı hadisleri bize en doğru şekilde anlatmanın heyecanı ile kürsünün bir yanından öte yanına telaşla gelir gider, gözleri büyür ve büyük bir ciddiyetle hadisi naklederdi. Rasulullah’a (sav) olan hayranlığı günden güne artmış ve geceleri gözüne uyku girmeyen bu mümin kişinin naklettikleri gönlümüze büyük bir saygı ve hayranlıkla nakşedilirdi.

Hayranlığı aktarmak… Bugün pek rastlanası bir durum değil… Bu, hadislerin bir nesle aktarılmasında var olan heyecan verici ruh hâlini en son Ahmet Sarıoğlu’nda gördüm. Zira daha sonraları bize hadis nakledenler mızraklı ilmihale karşı savaş açma adına bu hayranlığı devretmeyi önemsemeyeceklerdi.

           Siyer okuyanlar sahabenin Rasulullah’a (sav) olan hayranlığını bilirler. Onlar her işlerinde Rasulullah’a (sav) “Anam babam sana feda olsun” diyerek büyük bir iştahla karşılık verirlerdi. Hz Hatice’nin evlenme teklifi, efendimize duyduğu hayranlığının neticesiydi. Zeyd bin Harise (ra) efendimizin köle iken azat edip evlatlık edindiği bir zattı. Azad edildi ama o hayranlık duyduğu zatı terk edip gitmedi. Ebubekir (ra)  en yakın arkadaşının doğruluğuna hayrandı. Peygamber’in (sav) olmadığı yerde alay dolu sorulara “O söylediyse doğrudur.” diyerek aldığı “sıddık” unvanı onun hayranlığının en büyük nişanesiydi. Müşriklerin Peygamberin (sav) okuduğu Kuran’ı gizli gizli dinlemeleri hayranlığın bir tezahürüydü…

Ama ne yazık ki bugün, kıyafetlere ve sakalla indirgenmiş sınırlı sünnet anlayışı hayranlığın bir ifadesi değil kuru birer imaj çalışmasıdır. Resulullah’tan olmanın iştahıyla üniversiteyi uzatma bahasına bırakılan sakallar bile şimdilerde sinekkaydı imajıyla hizmet(!) etmekteler. Hayranlığın bir ifadesi olarak yaşatılarak devredilmesi gereken sünnetlerin belli cemaatlerin(!) simgesi durumuna indirgenmiş olması sizi de üzmüyor mu? Yeni nesle hayranlıkla devredilecek bir sünnet anlayışımız yok. Buna karşılık çocuklarımızın giyiniş, hâl ve tavırlarıyla gâvurlara hayranlık derecesinde bağlı olmaları sizi de endişelendirmiyor mu?

           Hayranlık duymak asla terk edilecek bir haslet değildir. Eğer siz eskiden hayran olduğunuz şeyleri bırakmışsanız hayran olmayı bırakmış değil yeni hayranlıkların peşine düşmüşsünüz demektir. İştahla yaptıklarınıza bakarak bu konudaki yeni yönelimlerinizi tespit edebilirsiniz. Resulullah’a(sav) hayranlık duymak, sizin her şeyi tevhid gereği bir bütün olarak görmenizi ve bir ağaç altında dinlenen bir yolcu kıvamında, doğru, yardımsever, paylaşımcı, cömert, adil ve hesap verecek şekilde şeffaf bir yaşam sürmenizi sağlayacaktır. İnsanlara veya objelere duyduğunuz aşırı hayranlık ise sizi günde güne değersizleştirip adeta köleleştirecek, kaybetme ve ölüm korkusuyla dünya sonlu bir bataklığa sürükleyecektir…

        Kuran, hayranlığın en çirkinini Karun’un sahip olduklarına olduğundan bahis açar;

       ( Karun) işte böyle görkem ve gösteriş içinde soydaşlarının karşısına çıkardı. (Öyle ki,) yalnızca dünya hayatına gözünü dikenler (ona bakıp da): "Ah, ne olurdu, Karun'a verildiği kadar bize de verilseydi! Çünkü o gerçekten çok talihli biri! " derlerdi ( Kasas / 79)

        Bu ayetin devamı okuyanlar, Karun’un (yani paylaşmayıp yığanın) yerin dibine geçirildiğini görürler. Bunun üzerine ise bu kaybedişe şahit olanlar, fani olana karşı duydukları hayranlıktan dolayı pişman olup tövbe istiğfar ederler…

        Bugünün Karunlarının servetlerine bakmaktan gözleri kamaşan liberal muhafazakârların Resulullah’ın(sav) hayran olunacak “Mal olarak kendinizden geride olanlara, takva olarak ise sizden ileride olanlara bakmalısınız ” düsturunu ters yüz etmişlerdir. Resulullah’a (sav) hayranlık, 14 Şubat sevgililer günü kıvamında abartılı kandil kutlamalarıyla sınırlıdır. Sayılı günlerde övülen Resulullah’ın (sav) pak sünnetinin gösterdiği yönün tam zıttı olan dünyevileşme ise senenin diğer günlerinin tamamına hâkim şekilde yaşanmaktadır.

       Ama dostlar bilmeliyiz ki her şeyin sorgulandığı, gözlerin döndüğü, o dehşetli mahşer gününde hayranlıklarımızdan ve buna bağlı yönelimlerimizden de hesaba çekileceğiz…

                                                                                                  Şevket HÜNER / 29.01.2013

İrfan'ın Yorumu:

Hz. Peygamber'in mübarek ağzından çıkan sözlere ehemmiyet gösterip özenli davranan, hadis derslerinde o yüce ve mübarek zatın söylediği sözlere sanki Rasul yanında imiş gibi saygı gösteren çok değerli abilerimin, hocalarımızın varlığı bizleri nasıl sevindiriyorsa, Buhari ve Müslim gibi İslam Kültür Mirası'nın en önemli hazinesine karşı lakayıt davrananların tutumları da aynı şekilde bizleri üzmektedir. Aklı vahyin önüne geçirmek olarak yorumladığım bu tutum nasıl izah edilebilir? Artık hadisler konusunda hızını alamayan zevatın Allah'ın ayetlerini de evirip çevirmeleri yetmezmiş gibi Allah'ın bütün müslümanlar tarafından bilinen isim veya sıfatta münezzeh olmasını (eksikliklerden uzak olması) dahi sorgulayan kişilerin bizi üzmesi işin tuzu biberi olmaktadır. Allah'ın, her şeyi bilen Allah olmasını dahi sorgulayan bu "haddini aşan zihniyet"in de kendisini sorgulaması temennisidir derdim. Yazık gerçekten. O yüce Rasul ki Allah'ı tüm eksikliklerden münezzehtir diyerek insanlığa hatırlattı. Bize Subhanallah demek düşer. 

Şevket Abi'nin Hz. Ebu Bekir'in sözü olan: Onun iki dudağından çıktı ise doğrudur sözünü hatırlatması ve Nebi (sallallahu aleyhi vesellem)'in sözlerine karşı lakayıt davranılmamasını hatırlatan tutumu hatırlatması dolayısı ile şükranlarımı sunuyorum. 
Burada zikrettiğim zihniyet sahibi Abdülaziz Bayındır'dır ki onu biz tasavvuf ehlinin şirk bataklığında yüzen sözleri ve davranışları ile olan mücadelesi dolayısı ile tanıdık, sevdik, mücadelesini destekledik. Kitaplarını elden ele dağıttık. Hâlâ da dağıtıyoruz.
"Allah sizin kiminle evleneceğinizi, evlenene kadar bilemez" ifadesi Allah'ın ilim sıfatına bir hoyratlık değil midir? Abdülaziz Bayındır hocamın bu ifadesi bizleri üzmüş ve bu tür ifadeler ile "kitap yüklü merkepler" seviyesine inmesinden endişe eder hale gelmişizdir. Vesselam...

İrfan'ın İkinci Yorumu:

Şevket abinin haklı uyarısını defalarca okudum. Allah'ın sınırlarını zorlayanlara olan kızgınlığım belki istemeden yorumlarımın da ağır kaçmasına sebebiyet verebiliyor. İlk yorumumda "ateşperest" kelimesini kullanarak telafisi zor bir kelime kullanmış oldum. İsim kullanmayarak da geniş bir kesimi zan altında bırakmıştım. "Ben de böyleyim, beni seven böyle sevsin" diyerek kaale almayabilirdim ama işin ahiret kısmı, hesap verme kısmı, "aklaşmayabaşlamışsakallı"nın uyarılarını dikkate almamı sağladı. Birbirimizi uyarıp ellerin ellerimizi tutması, ellerimizin ellerinizi tutması ne güzel ! Kızgınlığımız da bu mücadelesini desteklediğimiz hocalarımızın ne olduysa saçmalamaya başlamasına tahammülsüzlükden başka bir şey değil. "Aklaşmayabaşlamışsakallı"da da saçmalamalar görülürse usulüne uygun olarak ellerini merhametle tutup düzeltme çabası içerisine gireceği kardeşleri olması ne güzel ! Hz. Ebu Bekir'i düzeltmeye çalışan kılıç şimdilik elimizde yok çünkü :)

Rabbim! Kalbimizde mümin kullarına karşı zerre kin bırakma. AMİN

Bir Hadis

Ömer b. el-Hattâb |Rivayete göre,

Bir kere minber üzerinde hutbe irat ederken Resulullah (sav)'in:

"Hıristiyanların Meryem oğlu İsa’yı bâtıl üzere övdükleri gibi siz de beni övmekte aşırıya kaçmayınız! Şüphesiz ki, ben bir kulum. Binaenaleyh bana: Allah'ın kulu ve O'nun resulü, deyiniz!" buyurduğunu işittim, demiştir.  

(Buhari / Enbiya Babı /48)

Bir Hadis

Rasulullah Sallallahu Aleyhi Vesellem buyurdu ki:

Allah’ın kulları arasında öyleleri vardır ki Allah adına yemin ederek 

Allah'a and verse Allah da yeminini gerçekleştirir...



Vallahi Allah Rasulü doğru söylemiştir.