İlker Özmeriç Hayata Gözlerini Yumdu

Meriç Plastik'de tanıdım.
Topkapı'da
Oranın sahibi imiş
Biraz dik birisi idi.
İlk önce insanda kızgınlık uyandıran bir konuşma tarzı olduğunu sanırdınız.
Ama onunla muhabbetiniz ilerledikçe
Onu tanıdıkça
Onun meziyetlerini gördükçe
Onun cömertliğini, güler yüzünü, sabrını...

İlker abi güzel bir insandı...
Zaafları olan güzel bir insan...
İlker abi cömert bir insandı...
Zaafları olan cömert bir insan...
İlker abi merhametli bir insandı...
Zaafları olan merhametli bir insan...

Hangimizin zaafları yok ki...

Ameliyata gireceğini bir dostumdan öğrendiğimde aradım, telefonla görüşebildik, yanına gidemedim.
Ah gitseydim!
Son kez tebessüm eden yüzünü görüp telefonla değil de yüz yüze helallik alsak helallik verseydim...
Yoğun bakımda hastaneye gittiğimde artık görüşme umudu da yoktu
Artık geri dönüş yoktu onun için...

Ah be İlker abi
Ah be...

Rabbimden gerçek yolculuğunda rahmet diliyorum senin için...
Zaaflarını, güzel hasletlerinle örtmesini, kendi katında merhamet etmesini, affetmesini diliyorum.
Benden yana bir hakkın varsa ben sana hakkımı doyasıya helal ediyorum...
Gözyaşları içerisinde senden de bana hakkını helal etmeni istirham ediyorum...

Ah be İlker abi
Ah be...